Home | Wegwijzer | Verhalen | Geert Jan Leuning
Studie verlof, 1978 - '79
Tja, ik moest nu maar eens proberen mijn C-diploma te halen. Dat was niet zo eenvoudig. Ik had voor mijn A- en B diploma's in Groningen gestudeerd, maar dat kon voor het C-diploma niet. Het dichtste bij was Utrecht en ik heb eens rondgeneusd wat je daar voor een kamer moest betalen, maar dat was boven het budget. Dus dan maar met de trein. Ik woonde in die tijd in Hoogezand dus dat werd 's morgens om 5 uur opstaan, om 5.45 de deur uit en met de trein van Martenshoek naar Groningen, en van daar met de trein naar Utrecht. Dan was je er nog niet, want het was een flink eind lopen van station Utrecht naar de zeevaartschool. En dan 's avonds dezelfde weg weer terug en was ik om 19.45 weer thuis. Nog even warm eten en dan mijn mandje in. Gelukkig woonden er toen in het noorden veel politici en de NS liet toen een speciale trein naar Den Haag rijden die niet op alle stations stopte. Ik noemde dat de politiekelingen trein. Ik had al gauw in de gaten dat ik beter een eerste klas abonnement kon nemen want Groningen was het begin station dus had je nog wel keuze van een rustige plaats. Je moest zeer zeker niet in een stiltecoupe gaan zitten want daar werd meer geleuterd dan in een normale coupe. Het studeren gebeurde in de trein op weg naar huis. Ik kan me kennelijk in een trein wel concentreren, want het gebeurde vaak dat we al in Groningen waren en dat de conducteur me kwam waarschuwen dat we er al waren, dan zat ik er nog alleen en dan moest ik rennen om mijn aansluiting nog te halen. En zo ging het door tot ik al mijn dictaten bij elkaar had en thuis kon blijven om te proberen al die troep in mijn hoofd te stampen. En dan is het zover. Naar Den Haag. Eerst een dag om te tekenen. Dan een dag voor schriftelijk en dat gaat me meestal wel goed af, maar de cijfers die ik daarbij haal gaan meestal weder omlaag door het mondeling. En we hadden ook een vak dat alleen mondeling was. Natuurkunde. En daar ging ik mee de mist in. Zenuwen. Dus een herexamen. Weken zitten studeren en het toen maar aangevraagd. Ik hoorde een hele tijd niets tot ik een telefoontje kreeg. De examencommissie. Meneer Leuning, waar bent U ? Thuis.. Maar U had vandaag examen moeten doen. Oh, daar heb ik geen bericht van gekregen. Dat zoeken we nog wel uit en de verbinding werd verbroken. Weken later, vlak voor de vakantie kreeg ik een uitnodiging om examen te doen. Dus weer naar Den Haag. De gecommitteerde had kennelijk de vorige avond een feestje gehad want die zat wat te bluppen en te boeren. Ze begonnen met vrieszaken. Nu heb ik me daar veel mee bezig gehouden, dus daar weet ik wel het een en ander van. Ze vroegen me of vriezen altijd door gaat. Nee, want hoe lager de temperaturen worden, hoe lager de capaciteit van de verdamper en dan houdt het op. Examinator: Nee, meneer, als de kamer op temperatuur is gaat de thermostaat werken, zuigt de compressor af en stopt. Ik zei: Dat weet ik ook wel. Waarom zegt u het dan niet ? Ik dacht dat ik hier zat voor natuurkunde en niet voor hulpwerktuigen, dus ik probeer het puur natuurkundig te benaderen. Toen vroegen ze of ik ooit met stoomturbines had gevaren. Nee, alleen met motoren. Dus toen begonnen ze me praktijkvragen over stoomturbines te vragen. Resultaat: onvoldoende, dus ik kon het C-1 examen weer overdoen, behalve dan het tekenen. Moest nog bij de voorzitter komen die me vertelde dat als ik een herexamen aanvroeg, ik er wel wat aan gedaan moest hebben. Door la het gedoe drie maanden niets anders gedaan dan Natuurkunde en dan krijg je zoiets te horen. Het heeft me moeite gekost, maar ik ben niet verbaal ontploft.
Ik moest mijn C-1 diploma dus weer overdoen. Eerst maar even met vakantie gegaan en daarna het examen opnieuw aangevraagd. De boel nog een paar maal doorgelezen totdat ik het examen weer moest gaan doen. Deze keer haalde ik het wel, zonder problemen maar wel met de nodige zenuwen. En daarna weer dagelijks met de politiekelingen trein naar Utrecht voor het C-2 tot ik de dictaten weer bij elkaar had en dan maar weer thuis studeren. Het examen aangevraagd en gehaald en op 17 april 1980 was ik in het bezit van het volledige C-diploma. En kon ik dus het virtuele knopje in mijn hersens weer indrukken. “Erase Memory”. Wat je echt nodig hebt komt wel weer boven drijven en een hoop andere dingen kun je gewoon vergeten. Neem nu zo iets als sterkteleer. Goed, je moet een beetje weten van de principes en voor en tijdens het examen hebben we zitten zweten op de sommen, maar heb je het daarna ooit nodig gehad? Als we aan boord iets onder een dek moesten hangen hebben we daar toch nooit berekeningen op uitgevoerd! Als we dat gedaan zouden hebben zouden we er misschien achter gekomen zijn dat een M-6 boutje voldoende zou zijn, maar wij gebruiken dan gelijk al een M-12 onder het principe: Het kan maar beter goed vastzitten. Wij komen aan boord van een schip dat door knappe koppen al helemaal berekend is en dan moeten wij er tijdens examens nog sommen over gaan doen. Aan boord zijn wij praktijk mensen. Van de theorie moet je natuurlijk wel het één en ander weten om te zien waarom ze iets doen en wij moeten die theorie toepassen. Dus iets moet je er wel van weten, maar om ons er tijdens examens berekeningen over te laten doen vind ik persoonlijk wat overdreven. En we hebben allemaal wel gemerkt dat theorie en praktijk niet altijd parallel lopen. Dus na ieder examen heb ik de knop “erase memory” maar weer ingedrukt. Ondanks het feit dat ik in Den haag geboren ben en er de eerste drie jaar van mijn leven heb doorgebracht, ben ik nooit een fan van den Haag geworden en dat ligt voornamelijk aan de examen commissie. Dat was tenslotte de enige reden waarom ik er nog terug kwam, want herinneringen had ik niet aan die stad. Daar was ik te jong voor toen we daar weg gingen.