Menu balkjes

Home | Wegwijzer | Vaartijd

---

Nedlloyd Agulhas

Roep letters	PHVD
Werf	Van der Giessen de Noord N.V. Krimpen a/d IJssel
Bouwnummer	866
Afmetingen L x B x H	160,84 x 23,07 x 13,26m 10.484b, 6.652n, 13.939d
Passagiers	0
Motor	2 tew 6 cil. Stork SW (800x1600)
Vermogen	13.500 rpk
Snelheid	20 kn
te water gelaten	10 mei 1969
Geschiedenis	1977 over naar Nedlloyd Lijnen BV 1978 Nedlloyd Agulhas 1980 Victoria 1, Panama 1982 Nedlloyd Agulhas charter voor Nedlloyd Lijnen 1983 Victoria 1, Panama 1984 Arrow Queen, Panama 1985 Accacia, Panama 1991 22 januari gesloopt te Gadani Beach

In 1977 kwam ik met mijn vrouw Ineke in Singapore aan boord van Nedlloyd Agulhas, waarna we de volgende dag via Zuid Afrika richting Zuid Amerika vertrokken.
We werden met de Margriet (het bootje van de maatschappij) aan boord gebracht. Nedlloyd Agulhas was een voor mijn tijd modern schip, mooi rank gelijnd met een moderne ruime accommodatie.

   

Kapitein	S. Tj. Doornbos H. Koch
1e stuurman	H. Kruk J. Ozinga J. Hermans
2e stuurman	J. van Raamsdonk (Sjef) J. van Aalsburg (Jan)
3e stuurman	E. Westra (Egbert) M.F. Huiskens (Martin)
4e stuurman	E.P. Henken
Radio Officier	A. Beenen (Appie) S.J.M. Reitsma
Hoofd Wtk	H.A. Klazema J.J. Pieterse
2e Wtk	W.A.G. Verhulst (Willem) H.C. Versluis
3e Wtk	R.J. Bersma (Robert) H. Bolscher
4e Wtk	F.C. van den Brand (Frans) A. Reynen
5e Wtk	R.J. v.d. Burg (Ruud)
Stewardess	G.A. Bersma (Ineke) W. van Raamsdonk (Wil) M. Huiskens (Margriet)

 

Reis 29 op de ASAS dienst gaat naar de volgende havens: Singapore (30-9-1977), Penang (30-9-1977), Durban (3-10-1977), Port Elisabeth (22-10-1977), East London (21-10-1977), Santos (2-11-1977), Buenos Aires (9-11-1977), Monte Video (17-11-1977), Rio Grande (20-11-1977), Paranagua (24-11-1977), Santos (27-11-1977), Rio de Janeiro (1-12-1977), Salvador de Bahia (5-12-1977), Kaapstad (17-12-1977), Post Elisabeth (20-12-1977), Durban (23-12-1977), Singapore (11-1-1978), Hong Kong (16-1-1978).
Reis 30 op de ASAS-P deed de volgende havens aan: Keelung (19-1-1978), Hakata (23-1-1978), Yokohama (25-1-1978), Nagoya (27-1-1978), Kobe (29-1-1978), Yokohama (3-2-1978), Nagoya (5-2-1978), San Jose (22-2-1978), Acajutla (24-2-1978), Amapala (25-2-1978), Punta Arenas (27-2-1978), Balboa (4-3-1978), Fortaleza (11-1-1978), Receive (15-3-1978), Salvador (17-3-1978), Olheus (18-3-1978), Rio de Janeiro (21-3-1978), Santos (25-3-1978), Rio Grande (27-3-1978), Montevideo (29-3-1978), Buenos Aires (30-3-1978).

   

In Durban Zuid Afrika staat mij nog een verassing te wachten. In de haven ligt de Mecury Lake, dat is de vroegere Straat Banka, die ik dus gelijk op de foto zet.

 

Op de oversteek naar Zuid Amerika is het gelijk weer genieten van de lange oceaan deining. We stonden regelmatig samen achterop te kijken van het schroefwater.

   

Verder was het best lekker achter op het dek. De bank stond tegen het schot van onze hut. Het dek was voorzien van een asfalt laag. Dan mis je dus wel de oudere schepen met die prachtige Teak dekken. Dit was vast goedkoper. Onze hut is de laatste aan stuurboord met aparte douche en toilet. De hut is ruim en heeft een comfortabele zithoek en veel berg ruimte. Alleen is de buiten deur direct naast de hut een bron van geluidsoverlast en de airco (het einde van de leiding) niet optimaal.

 

Op de oversteek wordt ook elke week een sloepenrol gehouden

     

Een overzicht van de brug, die al wat moderne trekjes had zoals een stuurautomaat met een klein stuurwiel. Toch was er ook nog een conventionele stuurinrichting met daarnaast het kompas.
Bovenstaande brug-foto's zijn overigens van de Nedlloyd Algoa, een zusterschip van de Nedlloyd Agulhas.

Santos

   

Het was voor mij een eerste kennismaking met Zuid Amerika en ik moet zeggen een hele ervaring voor een echte Verre Oosten ganger. Een plaats als Santos met de fameuze Hamburg bar waar "dikke Maria" de scepter zwaaide, vergeet je je leven niet. Ook onze dames (de 2e en 3e stuurman hadden ook hun vrouw aan boord) werden door haar geweldig onthaald.
Op de oversteek van Singapore naar Santos hadden we de "RIL postzegel" die van de schoorsteen was verwijderd wegens een oranje band van de Nedlloyd, opgekalefaterd. Elke dag een uurtje kwasten onder het genot van een koele amfora Tiger is best uit te houden. De koele amfora werd ook wel afgewisseld door een natte klets of een klamme vaas, doch altijd gevuld met het voortreffelijke Tiger bier uit Singapore.
Aangekomen in Santos werd bij de eerste de beste gelegenheid de postzegel onder de arm genomen en naar de Hamburg bar gezeuld.
Onnodig te vermelden wat dit voor gevolgen in de bar had en voor ons vooral de volgende ochtend.

Rio de Janeiro

   

Veel mooie plaatsen werden aangedaan, zoals Rio de Janeiro, Santos, Salvador de Bahia, Montevideo en natuurlijk BA (Buenos Aires)
In Rio had je grote tegenstellingen zoals je kon zien bij de Krottenwijk en de beroemde stranden Ipanima en Copa Cabana.

   

Op de Copa Cabana was de Braziliaanse bouwkunst duidelijk te zien. Of het een zachte bodem is of slecht meten weet ik niet. De gebouwen helden sterk naar elkaar over. Er waren veel meer van die gevallen te zien daar. Dat het geen gewone lens afwijking is kan je zien aan de tweede foto. Het linker gebouw ten opzichte van het gebouw op de achtergrond helt duidelijk naar rechts.

San José

         

21 februari 1978 kwamen we in San José aan, waar we buiten voor anker gingen want ze hebben daar maar één vermolmde houten pier, die veel te klein is voor het schip. De lading wordt met de kranen in lichters geladen en aan de wal weer met kranen er uit gehaald.
mijn vrouw is met Margriet met de kaptein en 1e stuurman mee de wal op gegaan naar Guatamala City. Aangezien er een deining van 4 à 5 meter stond was het een hele uitdaging om van de gangway op het bootje te komen en de hwtk glijdt uit en zijn halve oor hing er bij. Toen ze bij de pier kwamen stond er zo veel deing, dat ze niet op de trap konden komen. Daarop is een een stoel in een wal kraan gehangen (de zgn Mamma Chair) en werden ze om de beurt omhoog getakeld. De tocht naar de stad duurde 2 uur, maar was prachtig tussen rieten hutten door. Het was er nog erg primitief, koeien lopen op straat en om je heen overal vulkanen, waar rokpluimen uit komen. Het was er echter heiig zodat daar geen foto's van zijn.

Guatamala City is wel moderner. Hier werd het agentschap bezocht en daarna de stad bezocht en lekker gegeten. Zo'n 60% van de bevolking zijn indianen van Maya afkomst. Er zijn lokale nederzettingen van deze indianen, maar zij willen liever geen bezoek, ze zijn geen toeristen attraktie! Terug aan boord gaan bleek een nog grotere uitdagijng daar de deining nog was toegenomen en iedereen was uiterst gespannen. Ze werden mer zijn vieren in een net in een lichter gehesen. Dan overstappen op het bootje, wat een soort gokspel was. Overstappen op de top van een golf voordat het bootje weer weggesmeten werd. De dames hadden het zonder die sterke kerels die hun vergezelden nooit allen gered. Bij de gangway nog een keer dat spelletje en eenmaal boven aan dek konden de dames bijna niet meer op hun benen staan van de spanning. Dan maar gauw een borrel drinken.

Punta Arenas

         

Ook Punta Arenas is zo'n klein haventje met een pier, maar hier konden we wel aanleggen. Er blijkt een leuk tentje te zijn waar je heerlijk kan eten en waar 's avonds een flink feestje gevierd werd.
Aan tafel op de 4e foto vlnr: 1e stuurman Hermans, 2e stuurman Jan van Aalsburg, 2e wtk Henk Versluis en ik (foto is gemaakt door de ober).
Op de laatste foto Sparks Appie Beenen, 1e stuurman Hermans, 2e wtk Henk Versluis en mijn vrouw Ineke.

Montevideo

   

Montevideo is de hoofdstad van Uruquai. Auto's zijn daar onbetaalbaar, hetgeen tot gevolg heeft dat oude auto's zo lang mogelijk rijdend worden gehouden. Net zoals in Cuba dat gebeurt vandaag de dag. Hierdoor zijn er onschatbaar waardevolle auto's, die nog dagelijks worden gebruikt.

Buenos Aires

     

In Buenos Aires maken we een trip naar een hacienda waar we kunnen paard rijden en na afloop genieten van een massale BBQ met muziek en veel vlees. We zien er onduidelijke zaken op het vuur liggen die op worst lijken, maar darmen met (oorspronkelijke) vulling blijken te zijn.
Onlangs kreeg ik van Bill Verhulst een foto van dat feestje. Op deze foto (links) zitten we aan een tafel te smullen met een aantal Engelse collega's.
Aan de rechter tafel zijde vanaf achteren: 2e wtk Willem Verhulst, sparks Appie Beenen, 3e wtk Robert Bersma met zijn vrouw, dan de Argentijnse gids en daarnaast 4e stuurman E. Henken, Wil van Raamsdonk en haar man 2e stuurman Sjef van Raamsdonk. Aan de linker zijde vanaf vooraan: 3e stuurman Egbert Westra en 5e wtk Ruud van den Burg.

Panama Kanaal

   

De reis bleek een rond de wereld reis te worden want we gingen het Panama kanaal door, om via de Stille Oceaan weer naar Japan te varen. Het enorme sluizen complex is een indrukwekkende ervaring, gevolgd door een schitterende tocht, die dwars door het oerwoud lijkt te gaan, om er aan de kant bij Balboa weer uit te komen.

Oversteek naar Japan

   

De oversteek die volgde was er één om nooit te vergeten. Groot cirkelen naar Japan voerde Nedlloyd Agulhas dicht langs de Midden Amerikaanse kust op de plek waar de Rocky Mountains van Noord Amerika en de Andes van Zuid Amerika elkaar ontmoeten. Het gat tussen die twee berg ruggen is aan de Oost kant een wijde trechter waar de Passaat vol enthousiasme in blaast. Het trechter effect zorgt aan de West zijde voor een constante loei van een storm.
Bij het uitzetten van de koers was daar onvoldoende rekening mee gehouden, zodat we midden in het spookweer terecht kwamen. Ik had net de Namiddagwacht (12-4) achter de rug en stond aan dek met een klamme vaas van de hoge zeeën te genieten, tot het me opviel dat we wel heel erg te keer gingen en de kop niet langer in de golven lag maar we de zee dwarsscheeps over kregen. Ik liep naar de brug om te informeren wat er aan de hand was en kreeg te horen dat de hoofdmotor was uitgevallen. Als 3e WTK had ik die kar onder beheer en dus vloog ik de vetput in. Bij het koppen bordes zag ik de HWTK in z'n eens spierwitte tropen uniform met allerlei gereedschap in de weer. Hij was van onder tot boven zwart van de zware olie (MFO) en was wanhopig bezig de verstuivers te ontluchten, om te proberen de motor op MDF weer aan de praat te krijgen.
Door de enorme halen van wel 48 graden, was de uitlaat gassen ketel die voor de brandstof verwarming zorgt leeg geraakt. Het bouw bureau had in alle wijsheid besloten om de hoog/laag water beveiligingen dwarsscheeps aan te brengen. De ketelwater voeding pomp ging als maar aan en uit en kon het stoom verbruik niet meer bij houden. De MFO was daardoor te koud geworden en de kar gestopt. Door de Mobrey niveau schakelaars te overbruggen en de ketel met de hand op diesel olie weer op te stoken is het uiteindelijk gelukt de zaak weer normaal in bedrijf te krijgen.

     

We besluiten om het Sinterklaas feest ook maar te vieren met een leuk diner, waarbij de dames ook een grote inzet tonen. Afsluiting vindt in de bar plaats.
Een paar weken later doen we het met de Kerst nog dunnetjes over, waarbij de koks hun kunsten tonen.

 

En een maand later is het Chinees Nieuwjaar en deze keer krijgt een Steward een horloge uitgereikt vanwege zijn 25 jarig jubileum bij de maatschappij. Duidelijk te zien is de hoeveelheid alcoholische versnaperingen op tafel die het Kung Hei Fat Choi begeleiden.

   

Dan komen we aan in Japan.
We maken met een aantal mensen een uitstapje met de Shinkansen. Dat is de nieuwe Japanse trein, die sneller dan 200 km/u kan. Die nieuwigheid wordt duidelijk getoond in de trein op een grote snelheidsmeter.

   

Het doel van de reis zijn de beroemde houten tempels van Kyoto.

     

In Japan maken we ook nog een Double-Banking mee met Straat Hong Kong. Heel gezellig en je hoeft niet ver te lopen voor een feestje. Het is wel een heel gedoe om de wal op te komen.

 

Eten is in Japan ook altijd een groot genoegen. Het wordt voor je neus klaar gemaakt en je eet er rechtstreeks van de kookplaat (Okonomi Yaki of Yaki Tori).

   

De tweede keer Zuid Afrika kwamen we ook in Kaapstad. Daar worden we langs de kant gebracht door de beroemde stoomslepers.
We maken daar een uitstapje naar de Tafelberg. We krijgen nog de waarschuwing warme kleding aan te doen, maar omdat het in de haven om te smoren is lachen we daarom.
Helaas had de man groot gelijk, het was boven op de berg, die overigens een scherpe rand heeft en geen vlak plateau, echt steenkoud. Het uitzicht op de haven is echter overweldigend. De grote zwarte pijp met de afschuwelijke oranje band is duidelijk te zien.

 

Deze tweede rondreis gingen we richting een hele bijzondere haven voor de RIL: Willemstad Curacao.
We lagen te wachten op de loods voor de ingang van de haven, toen de onheilstijding kwam dat het niet doorging. We vertrokken weer richting Santos. Maar ik kon nog wel een foto maken voor het archief.

In Rio gaan we 4 maart 1978 op het vliegtuig naar Nederland. Het zit er weer op.

---

Ga verder